سکوی اختیار

بر سکوی اختیار

ایستاده ای

عنانِ بادت در کف.

و

صلح نمی جوید دیگر

این بادِ پریشانِ

مست.

عطارِ شوریده

طبله می نهد بر ترازو

و دو شاهینِ بی قرار

می گمارد

به داوری،

بال افشان و

پَر کشان.

و وزنِ سنگینِ باد را

تاب

نمی آرد

این سنجه ی نامیزان.

ناگهان...

گزمه ها فرا می رسند با

فرمانِ بازداشت

در دست هایشان:

یا زلف

یا نسیم

یا هر دو،

وَرنه

دو چشمانِ اشتیاق.