ماهِ اردیبهشت

کتی سانگ

ترجمه جمشید شیرانی

ماهِ امشب به ما نزدیکتر است

از تمامی شب های دیگرِ

این سال،

سالی، که اگر بختیار باشیم،

از آن به "همه گیری بزرگ" یاد خواهیم کرد.

ما را به سوی مدار خویش می کشاند،

و پرتوِش را به کمال در اتاق می افروزد،

ما، در دستان خود می گیریم

رُخسار یکدگر را آن سان که گویی

بارِ نخستین است،

و آخرین -

ماهِ صورتی، ماهِ خاگی، ماهِ سبزه ی نورُسته.

در فرهنگ بومی های آمریکا طبیعت جایگاه بلندی دارد. آن ها برای هر پدیده ای بر اساس مشاهده های خود نام های زیبایی انتخاب می کنند که اغلب ارتباط میان آن پدیده با اطرافش را در خود دارد. ماه، به ویژه ماهِ تمام، در هر پیدایشی نام خاصی دارد. در ماهِ اردیبهشت (آوریل) ماه را صورتی می نامند چرا که پیدایش آن همزمان با رُستنِ گل صورتی رنگِ خودرویی به نام فلوکس است. ماهِ اردیبهشت، امّا، نام های دیگری هم دارد، مانند ماهِ تخم گذاری و ماهِ رُستنِ سبزه ی نو و حتا ماهِ ماهی.