یار و بهار*

-١-

چو نسیم خرامان، تو نوید بهاری

که هوای نگاهت، ِدهَدَم بَر و باری

نفسی ز دیاری، گُل و نقش و نگاری

نرسد چو بپایی، به زمانه غباری

نفسی ز دیاری، گل و نقش و نگاری

تو بیا که نگاهت، ِدهَدَم بر و باری

بنشین به بَرَم، نَفَسِ سحرم، که به دورِ دگر، نبود خبرم

بنشین، بنشان، به نگاهِ روان، به دو دیده قراری

بنشین، بنشان، به نگاهِ روان، به دو دیده قراری

-٢-

چو گذر كنى اى جان، تو به خوابِ زمستان

دل و ديده گشايی، به خيالِ بهاران

تو تبسمِ باران، گل و لاله و ريحان

به كَفِ تو شكوفد، دلِ دانه ى امكان

چو گذر كنى اى جان، تو به خوابِ زمستان

زِ دَمِ تو شكوفد، دلِ دانه ى امكان

تو بمان به جهان، که بهارِ جوان، بشکوفد از آن، دَمِ لاله فشان

تو بمان به زمانه که کار جهان رسد از تو به سامان

تو بمان به زمانه که کار جهان رسد از تو به سامان

* این ترانه بر اساس آهنگی از کیوان ساکت بر شعر زیبای زنده یاد فریدون مشیری سروده شده با مطلعِ : به نگاه و شکرخند ببری دل ما را...